We sluiten ons verblijf in Cuzco af met de fiesta mercado. We genieten van de grappige kleurijke dansen, met bommetjes, vlaggen, maskers, popcorn, …
Ons blogbericht zal deze keer minder kleurrijk worden, aangezien ons fototoestel het begeven heeft. We zijn op zoek naar een alternatief, dus hopelijk binnenkort wel weer wat foto’s!
Onze rit van Cuzco naar Puno gaat heel vlot. Puno (Peru) is gelegen aan het Titicacameer (3830m) welke het hoogst bevaarbare meer ter wereld is. Het meer is maar liefst 8400 km2 groot en op de achtergrond zie je de besneeuwd toppen van de Andes. We bezoeken de drijvende Uros eilanden en Taquile eiland. De Uros eilanden drijven op riet en ook de huisjes erop zijn gemaakt van riet. Elk eiland heeft enkele rieten bootjes en een uitkijktoren, natuurlijk ook uit riet. We gaan aan wal van een van deze eilandjes en stappen langzaam op het zompige riet. We zien al snel dat deze eilanden puur leven van de toeristen en net dat ietsje schraler worden wanneer we binnen in de huisjes een tv op zonnepanelen zien. Al geluk zijn er nog een hele reeks drijvende eilanden waar de mensen geen toeristen willen ontvangen, dé echte dus.
We varen maar liefst drie uur naar Taquile eiland en genieten ondertussen van de warmte van de zon. Op het eiland zelf heerst een hemelse sfeer. Je wandelt over een stenen padje door een hemelpoort. Het gras is groen, de lucht is fel donkerblauw, en de mensen lachen je vriendelijk toe. Naargelang de bevolking jong, getrouwd, oud,.. is dragen ze andere mutsen, steeds met meer kleuren. Je ziet de mensen hier ook nog met de hand weven. We wandelen het kleine eiland over en nemen de boot terug.
Vanuit Puno rijden we langs het Titicacameer naar Copacabana in Bolivia. De grensovergang is nog nooit zo vlot gegaan. Al lachend zetten ze een stempel in onze paspoorten en het wordt nog grappiger wanneer we de plaatselijke bevolking zien sleuren met miljoenen eieren op hun bakfiets. Het landschap rond het Titicacameer is prachtig. Overal zie je de typisch geklede Peruanen met wijde kleurrijke rokken en hoge hoeden op het land werken. De hele familie houdt zich bezig met landbouw vergezeld door ezels, varkens, lama’s, koeien, vicuñas, schapen en kippen.
In Copacabana (Bolivia) heerst toch wel een iets andere sfeer dan in Peru, al komt dit waarschijnlijk omdat alles hier spotgoedkoop is. Het leventje gaat er hier nog rustiger aan toe en we genieten van een gezellige zondagsmarkt. Beeld je een grote zandzak in, dan nog eens zo groot, zo groot zijn de zakken hier gevuld met popcorn en nootjes. We doen een kort ritje met een eenden trappelbootje op het Titicacameer, oh zo romantisch. Wat later weten we niet wat we zien. Een hele stoet versierde auto’s wordt gezegend door een paterke met petje op, waarna ze bestrooid worden met bloemblaadjes. We zijn er niet uitgeraakt wat juist de bedoeling was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten