We worden met
open armen ontvangen en het voelt als thuiskomen. Ons broodje avocado met onze
mangojuice staat al klaar. De hitte van de woestijn doet ons opnieuw zweten en
we genieten van het frisse zwembad in ons hotel. We zijn op tijd voor de
international sandboard competition. De eerste avond slalom, de tweede jumps en
salto’s. Dat willen we niet missen. De slalom stelde niet veel voor terwijl de
salto’s fascinerend waren. En dan is het onze toer, we gebruiken een sandboard
van Dito en Martin van de sandboardshop en stappen een uur met onze zware plank
naar boven. Ja een uur stappen en dan een minuutje naar beneden. We besluiten
om dan toch maar de iets kleinere duin te doen en genieten van een prachtige
zonsondergang.
We ontmoeten
Erin en Kristy, twee loco USA’ers waarmee we de volgende dag op zoek gaan naar
de bron van de pisco. We bezoeken drie bodega’s in de Icavallei met elk genoeg
proeverij. We leren de verschillende processen kennen van het maken van wijn en
pisco, maar zijn eigenlijk meer geïnteresseerd in het proeven ervan. Onze vriendelijke taxichauffeur koopt nog een
fles extra die we in de auto leegdrinken. We lopen langsheen enorme wijngaarden
en krijgen een rondleiding in de brouwerij. Na de tweede bodega begint de
alcohol al parten te spelen. De pret kan niet op in de laatste bodega waar je
met een rieten stengel uit de wijnvaten je glaasje mag vullen. Savonds gaan we
nog iets eten en nemen dan afscheid van onze lieve taxichauffeur en onze twee
loco’s uit Californië. Always remember the pisco.
De dagen
beginnen te korten. Stillaan gaan we richting Lima en stoppen nog in Cerro
Azul, vlakbij Cañete.
Opnieuw valt de
rust over ons, eindelijk verlost van alle toeristen, zodat we kunnen genieten
van een kustdropje vol Peruanen. Twee kleine kereltjes komen met ons spelen en
leren ons nog wat meer spaans. We genieten van de zon en van de rust en
wandelen het strand op en af. De golven zijn hier zo groot dat we uren op de
pier zitten te staren naar de watermassa.
Waarschijnlijk
is dit ons laatste blogbericht. Nu zitten we al enkele dagen in Lima tot 10
mei, dan vliegen we met pijn in ons hartje, maar geladen met een prachtig
avontuur naar huis. De rest horen jullie wel thuis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten