Cahuita en Puerto Viejo

We zitten in het land van de bananen. In Puerto Limón zien we de haven waar de chiquita bananen worden vervoerd en onderweg kom je wel honderden plantages tegen. We komen sneller aan dan verwacht in Cahuita en er is bijna geen plaats meer om te slapen. Alle hostels en cabinas liggen vol waardoor we weer goedkoop een luxekamer met zwembad kunnen regelen. Aan de Caribische kust is het veel vochtiger waardoor er veel meer muggen zitten. We worden soms aangevallen door zwermen  bloeddorstige beestjes. Bob marley is in cahuita ‘still alive’. Gans het dorpje is geschilderd in de rasta kleuren en uit elke tent komt de stem van Bob Marley. De Tico’s lopen hier rond met kilo’s dreads op hun hoofd gewikkeld. ‘One love’. Daartegen zijn wij met onze blonde kopkes wel echte gringo’s. We gaan een kijkje nemen in het Park National waar we voor de eerste keer geen ingang moeten betalen. We zien al meteen een troep brulapen op een paar meter van ons. We maken een flinke wandeling en genieten vooral van de stilte en de natuur. Wanneer we aan de ingang van het park komen zien we kapucijnaapjes al wankelend over het pad lopen. Deze werden net gevaccineerd door enkele parkwachters.

Een bus brengt ons tegen de middag in het tweede rastadorpje, Puerto Viejo, waar we enkele dagen zullen verblijven op een camping. De camping wordt jammer genoeg goed bewaakt door een hond vol kleine vuile vliegen, luizen, vlooien, muggen,.. we don’t like you! De brulapen maken ons snachts af en toe wakker en een stortbui is hier een gewoonte. We ontmoeten onze buurman, de clochard, die onder wat golfplaten op het strand woont, onze Hollander die dam good coffee met brownies maakt, en onze belg die muug slechte fietsen verpatst. Toch fietsen we de hele kust af tot in Manzanillo (30km) in de gietende regen, maar mooi was het. De volgende dag gaan we nog eens surfen op playa Cocles en nemen een kijkje op playa Negra waar het zand inderdaad weer zwart is. Hier breken de golven op een oud verzonken schip. In onze achtertuin ligt de spot Salsa Brava waar meters hoge golven schuin op een koraalkust barrelen. Klaasje neemt zijn eerste stand-up barrel met knikkende knieën en meteen ook zijn laatste. Op nog geen uur tijd komen er vier locals met gebroken planken uit het water… Later wordt ons avondeten voorgeschoteld op een blad en een luiaard komt een kijkje nemen op de camping. Na enkele ‘kunstige’ pogingen geraakt hij opnieuw in de bomen.

Een mooie afsluiter van Costa Rica… een land met prachtige witte en zwarte stranden. Enorm fascinerende natuur met een grote biodiversiteit aan dieren en planten. Het droge Guanacaste, het groene zuiden, de natte Caribische kust, en het bergachtige binnenland. Een vriendelijke bevolking, slechte charmante wegen, lekkere gallo pinto en overheerlijk veel fruit.