Pimentel en Chicama (surfpics onderaan)

We komen aan in Chiclayo en nemen een collectivo naar Pimentel. Dit verliep niet van een leien dakje. Na 2 pogingen om op het busje te geraken besluiten we om eens te horen hoeveel een taxi kost. Zelf de taxi wilt ons amper meenemen. 3^de keer goeie keer, we proppen ons met zak en plank op een busje en weg zijn we . We vinden snel een gezellig plekje en gaan ons afkoelen in de zee. Afkoelen was het… Het water is hier ijskoud en toch zien we hier de plaatselijke politie in speedo met logo van de politie voorbijlopen. Het babbeltje eindigt maar grappig wanneer een van de agenten ons fototoestel wilt kopen. Eeeuh, Nee! Waar we eigenlijk voor kwamen in Pimentel is de lange pier waar je op kan wandelen en zo de vissers van dichtbij aan het werk kan zien. Helaas is deze aan renovatie toe en hebben we ze enkel vanop het strand kunnen bezichtigen. Jammer. De caballitos pronken op het strand. Het zijn bootjes gemaakt van bamboe met wat isimo in verwerkt. Het is gek hoe ze achter de branding geraken met als peddel een stuk bamboe. Later komen ze terug met vissen die ze dan op het strand verkopen. Tjidens een lekker ontbijt in ons hostel wandelen er 2 belgen voorbij. En jawel geen onbekenden, Nele kende hen vanuit de EHBO cursus in Leuven! De wereld is toch klein. Nog een ijskoud surfke doen en dan verder trekken naar Chicama, de langste linkse golf … Fingers crosst voor goeie golven…

Aangekomen in Paijan nemen we voor de verandering nog maar eens een tuktuk naar Puerto Chicama. We voelden ons hier direct op ons gemak. Tegen de verwachtingen is het hier niet toeristisch maar gewoon rustig en kalm zoals we het graag hebben. De tuktuk zet ons af aan het hostel ‘el hombre’ met uitzicht vanuit de kamer op de baai. Een mega living met flat screen en een mooi terras. Wat heb je meer nodig als je hier bijna alleen maar kan surfen. En jawel we kwamen aan en het zag er direct goed uit. Geloof het of niet, een O’neill wetsuit huren en surfen was de boodschap. We hadden nog niet al te veel geluk met de golven in Peru! Mancora was klein en als je op je plank zat voelde je het reef. Lobitos waren grote maar dikke en platte golven. Pimentel was dan weer veel te koud met veel stroming, dus lang leven Chicama. Lange 1,5 golven (de langste linkse van de wereld) die mooi afrollen en bootjes die heen en weer varen om je terug naar de peak te brengen. Wat moet je meer hebben? Zoveel pech op de andere spots zoveel geluk hadden we bij Chicama. AAAwsoome. Het wordt al snel nog spannender wanneer we op het strand een aangespoelde mensgrote kwal zien liggen. Hopelijk komen we die niet tegen in het water. Later nemen we de bus naar Trujillo om zo naar Huanchaco te gaan! Zoals wel meer zien we onderweg hier en daar wat afvalbergen liggen! Wat jammer van deze mooie natuur.

Enkele Surfpics Chicama